تعیین دز سرطان غده بزاقی در bnct به روش مونت کارلو

bnct1 که درمان به وسیله ی گیراندازی نوترون در بوران می باشد، یک روش پرتو درمانی برای درمان تومور های بدخیمی است که در مقابل روش های شیمی درمانی و پرتو درمانی دیگر مقاوم بوده اند. bnct در مقایسه با پرتو درمانی سنتی، می تواند به طور گزیده فضاهای انتخاب شده از بافت های سرطانی را با حفاظت از بافت های سالم اطراف مورد اصابت قرار دهد. این پرتو درمانی تجربی از سال 1990 در فنلاند مورد تحقیق قرار گرفته است. از آن زمان به بعد بیش از 200 بیمار مبتلا به تومور های بدخیم سر، گردن و مغز درمان شده اند. برای پرتو درمانی به روش bnct از چشمه های متفاوت نوترون استفاده می شود. لذا در فصل اول به انتخاب چشمه ی نوترون مناسب پرداخته ایم. ما در این پژوهش از شتاب دهنده ی tesq2 که بر اساس واکنش li(p,n)7be7 عمل می کند به عنوان چشمه ی نوترون استفاده نموده ایم. با گسیل پروتون از این شتاب دهنده و برخورد آن با لیتیم، انرژی آن به لیتیم منتقل شده و سبب گرم شدن آن می شود. لذا سیستمی مناسب برای خنک سازی هدف درنظر گرفته شده است که در فصل دوم مشخصات این سیستم را به همراه مشخصات مجموعه ی هدف بیان نموده ایم. علاوه بر این، گسیل پرتو پروتون از شتاب دهنده ی مورد نظر و اصابت آن با مجموعه ی هدف می تواند باعث رخداد واکنش های متفاوتی گردد. این واکنش ها در فصل سوم مورد بررسی قرار گرفته اند. درbnct محدوده ی انرژی و شدت نوترون های درمانی باید منطبق بر استاندارد های آژانس بین-المللی انرژی اتمی باشد. به این منظور مجموعه ای تحت عنوان شکل دهنده ی طیف طراحی نموده-ایم که طراحی این مجموعه به انرژی نوترون های حاصل از واکنش li(p,n)7be7 و به هندسه ی مجموعه ی خنک کننده وابسته می باشد. در انتها دز ناشی از نوترون ها در غده ی بزاقی با استفاده از کد محاسباتی mcnpx تعیین شده است. این مباحث به همراه جزییات کامل آن ها در فصل چهام و پنجم مطرح شده است.